آیه

چهل نکته ناب از سيره پيامبر (صل الله علیه وآله)

لَقَدْ کانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ کانَ یَرْجُوا اللّهَ وَ الْیَوْمَ الْآخِرَ وَ ذَکَرَ اللّهَ کَثِیراً 

 مسلماً براى شما در زندگى رسول خدا سرمشق نیکوئى بود، براى آنها که امید به رحمت خدا و روز رستاخیز دارند و خدا را بسیار یاد مى کنند. 

    در سالروز ميلاد فخر کائنات،‌ رسول اعظم، خاتم‌النبيين حضرت محمدبن عبدالله چهل نکته ناب از سيره آن حضرت را تقديم ارادتمندان ساحت قدسي نبي عظيم‌الشان اسلام میکنیم.

1)     دائماً متفکر بود

2)      اکثر اوقات ساکت بود

3)     خلقش نرم بود

4)     کسي را تحقير نمي‌‌کرد

5)     دنيا و ناملايمات هرگز او را به خشم نمي‌آورد

6)     حقي پايمال مي‌شد از شدت خشم کسي او را نمي‌‌شناخت تا اينکه حق را ياري کند

7)     هنگام اشاره به تمام دست اشاره مي‌فرمود

8)     وقتي خوشحال مي‌شد چشمها را به ‌هم مي‌نهاد

9)     بيشتر خنده‌هاي آن حضرت تبسم بود

10) مي‌فرمود حاجت کساني که به من دسترسي ندارند را ابلاغ کنيد

11) هر کس را به مقدار فضيلتي که در دين داشت احترام مي‌کرد

12) با مردم انس مي‌گرفت و آنان را از خود دور نمي‌کرد

13) در همه امور اعتدال داشته و افراط و تفريط نمي‌کرد

14) زبان خويش را از بيان سخنان غيرضروري کنترل مي‌کرد

15) در انجام وظيفه به هيچ وجه کوتاهي نمي‌کرد

16) بافضيلت‌ترين فرد نزد پيامبر خيرخواه‌ترين آنان براي مردم بود

17) پيامبر در هيچ محفل و انجمني نمي‌نشست و برنمي‌خاست جز آنکه به ياد خدا باشد

18) در مجالس جايگاه خاص براي خود برنمي‌گزيد

19) هنگامي که بر جمعي وارد مي‌شد در جاي خالي مي‌‌نشست و به ياران خويش دستور مي‌داد اين گونه عمل کنند.

20) هر کس براي رفع نياز رجوع مي‌کرد نيازش را برآورده مي‌کرد يا با کلام دلنشين آن حضرت قانع مي‌شد.

21) رفتار پيامبر آنقدر نرم بود که مردم او را همچون پدري دلسوز و مهربان مي‌دانستند و حق همه مردم نزد آن بزرگوار يکسان بود

22) مجلسش مجلس بردباري، حيا، صدق و امانت بود

23) عيب‌جو نبود و از کسي هم تعريف زياد نمي‌کرد

24) پيامبر نفس خود را از سه چيز پرهيز مي‌داد جدال، پرحرفي و سخنان غيرضروري

25) هرگز کسي را سرزنش نمي‌کرد

26) در پي لغزش‌هاي مردم نبود

27) سخن نمي‌گفت مگر در جايي که اميد ثواب در آن وجود داشت

28) سخن کسي را قطع نمي‌کرد مگر اين که از حد متعارف تجاوز مي‌کرد

29) به آرامي و متانت گام برمي‌داشت

30) کلامش مختصر، جامع، آرام و شمرده بود و آهنگ صدايش از همه مردم زيباتر بود

31) رسول خدا (ص) شجاع‌ترين، بهترين و سخاوتمندترين مردم بود

32) پيامبر در تمام حالات و در برابر همه مشکلات شکيبا بود

33) پيامبر بر روي زمين مي‌نشست و غذا مي‌خورد

34) با دست خويش کفش خود را وصله مي‌زد و جامه خود را با دست خود مي‌دوخت

35) آنقدر از ترس خدا مي‌گريست که جاي نماز آن حضرت نمناک مي‌‌شد

36) هر روز هفتاد بار استغفار مي‌کرد

37) لحظه‌اي از عمر بابرکت خويش را بيهوده نمي‌گذرانيد

38) ديرتر از همه مردم به خشم مي‌‌آمد و زودتر از همه راضي مي‌گشت

39) با ثروتمندان و تهيدستان يکسان دست مي‌داد و مصافحه مي‌کرد وقتي به کسي دست مي‌داد بيش از او دست خويش را باز نمي‌کشيد

40)با مردم شوخي مي‌کرد تا مردم را خوشحال سازد.

انشاءالله که متخلق به اخلاق حضرتش باشیم. عید مبعث مبارک التماس دعا

امام حسين عليه  السلام  :
إنَّ حَوائِجَ النّاسِ اِلَيكُم مِن نِعَمِ اللّه ِ عَلَيكُم فَلاتَمَلُّوا النِّعَمَ ؛

امام حسين عليه  السلام  :
نياز مردم به شما از نعمت هاى خدا بر شما است ؛ از اين نعمت افسرده و بيزار نباشيد .
بحار الأنوار ، ج 74  ، ص 205

خدمت به خلق عهدی است که امام زمان علیه السلام پس از ظهور از یاران خویش میگیرند،و این روحیه آن چیزی است که یاران حضرت بایددر دوران غیبت آن را در خود پرورش دهند.خدمت به خلق را فراموش نکنیم.

پیامبرگرامی اسلام (ص) در وصف حضرت قائم علیه السلام فرمودند:«او ظاهر وباطن امامان(ع) است» یعنی آن حضرت آشکارکننده علوم ظاهروباطن است که خداوند متعال به پیامبروامامان(ع) عطافرموده ومظهر تمام کمالات وشئون آنان است.امیرالمومنین (ع) فرمود:«ای کمیل! هیچ علمی نیست که من افتتاح کننده آنم وهیچ چیزی نیست مگراینکه قائم آن را به پایان می رساند».با این ویژگی هاکه برای حضرت در روایات آمده ،تغییرات وتحولات در دوران ظهور بی نظیراست. در روایتی آمده است وقتی حضرت ظهور می کند،خداونددرگوش ها وچشم های شیعیان به اندازه چهار فرسخ قوت می دهدوبه کمال می رساندوآنان با حضرت تکلم می کنند وسخنان یکدیگر را می شنوند.علاوه بر این در روایت دیگری آمده است که در زمان قائم (ع)مومن در مشرق ،برادرخود را در مغرب می بیند وبالعکس. 

بحث کامل شدن عقول بندگان وظهور تمام علم ودانش در دوران ظهورنیزدر روایات آمده است .

منابع: مکیال المکارم،ج 1ص117- نجم الثاقب،باب سوم- بحارالانوار ،ج52ص326

البته در مورد شنواشدن گوشها وبینا شدن چشمها ،نظرات تفصیلی وتعبیری جدیدی هم هست براین بیان که این توانایی ها بر اثر استفاده از فن آوری های جدید علمی خواهد بود که درحال حاضر هم ملموس است.

در این حدیث تربیتی پیامبر مهربانی ها حضرت ختمی مرتبت نبی مکرم اسلام(ص) می فرمایند:«کودکان را به 5 دلیل دوست می دارم:1-گریه می کنند چراکه گریه کلید بهشت است2-قهر می کنند ولی زود آشتی می کنند ودلی بی کینه دارند3-چیزی را زود خراب می کنندچون دلبستگی به آن ندارند4-باخاک بازی می کنندچون غرور وتکبر ندارند5-هرچه دارند می خورندچون غم فردا ندارند.»

راستی آدمی وقتی خوب فکر می کند متوجه می شود که گریه نکردن از قساوت قلب نشأت می گیرد وکسی که زیاد گریه کند قلبش رئوف ومهربان ورقیق می شودکه نسبت به سرنوشت دیگران نمی تواند بی تفاوت باشد ودر جهت اعتلای افراد جامعه اش ذره ای کوتاهی نمی کندوکینه هم عامل بسیاری از گناهان دیگر بوده ویکی از موانع استجابت دعا می باشدواینکه آبادانی آخرت درگرو دل کندن ودر ظاهر با خرابی دنیا همراه است وبه فرموده مولای متقیان علی علیه السلام دنیا وآخرت مثل دو خواهرند که در یک نکاح جمع نشوندوغرور هم تئوری تکبراست که عامل عدم سجده ابلیس به آدم علیه السلام وموجب اخراج آن ملعون از بارگاه خداوند گردید که محرک انسانها درارتکاب تعداد بیشماری از گناهان وجنایتها وظلم ها وستمگری ها است.

رسالت بزرگ حضرت زینب(س) پس از شهادت امام حسین(ع) آغازشد و3 وظیفه بزرگ برعهده داشت:

1- پرستاری وحمایت ودفاع از جان امام زمانشان (امام حسین وامام سجاد علیهما السلام)در برابر تعرضات وتهاجمات دشمن 2- حمایت ومراقبت ودفاع  از زنان وکودکان اهل بیت(ع) وخانواده های شهدای کربلا 3- مسئولیت پیام رسانی خون شهیدان کربلا وبیدارگری امت برعلیه یزید وآگاهی بخشی به مسلمانان

توضیح مختصرموارد مذکور: نمونه های متعددی از حمایت ودفاع حضرت زینب (س) از امامان زمان خود در تاریخ ذکر شده،ازجمله جان نثاری حضرت زینب (س) از امام سجاد(ع) در هنگام غارت خیمه ها وفداکاری در ممانعت از کشتن امام سجاد(ع) ودر کوفه ودر مجلس یزید- دلداری دادن به امام سجاد(ع) هنگام حرکت کاروان بسوی کوفه بعداز عاشورا؛ چون امام سجاد(ع) به مصلحت الهی در کربلا بشدّت بیمار بودند وصحنه کربلا را ندیده بودند ووقتی جنایات یزیدیان را مشاهده فرمودند از شدت اندوه چیزی نمانده بود روح از بدنشان خارج شود لذا حضرت زینب(س) با این مضمون به ایشان دلداری دادند:بخدا سوگند این عهدی از رسول خدا(ص) است که خداوند گروهی از این امت که درآسمانها معروفندنشانه ای برقبر پدرت می گذارند که دشمن هر چه تلاش کند برای محو آن نتواند. مطلب ادامه دارد