امام مهدي در قرآن

قران کريم ، چشمه زلال ناب ترين معارف الهي و ماندگارترين حکمت ها و دانش هاي مورد نياز بشر است . کتابي است سراسر راستي و درستي که خبرهاي گذشته و آينده جهان را بيان کرده است و هيچ حقيقتي را فروگذار نکرده است . البته روشن است که حجم بسيار گسترده حقايق عالم در ژرفاي آيات الهي نهفته است و تنها آن ها که به عمق معاني آن دست يابند به آن واقعيات پي خواهند برد و آنان اهل قرآن و مفسران حقيقي آن يعني پيامبر اکرم (ص) و خاندان پاک او هستند .

قيام و انقلاب آخرين سفير الهي از بزرگترين حقايق جهان است که در آيات فراواني از قرآن کريم به آن اشاره شده و روايات بسياري در تفسير آن آيات نقل گرديده است که به چند نمونه اشاره مي کنيم :

1- سورة انبياء آيه 105

وَ لَقَدْ کَتّبْنا فِي الزَّبُورِ مِن بَعدِ الذِّکرِ أنَّ الأَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصّالِحُونَ

«همانا در زبور پس از ذکر[تورات] نوشتيم که زمين را بندگان شايسته ما به ارث خواهند برد.»

امام باقر (ع) فرمودند :

«مقصود از بندگان شايسته اي که زمين را به ارث مي برند،امام مهدي (عج) و ياران او هستند.[1]»

[1]  . تفسير قمي ، ج 2 ، ص 52