حدیث قدسی

قال الله تعالی:«إِنِّي وَضَعْتُ أربعةً فِي أربعةِ مَواضِعَ وَ النَّاسُ يَطْلُبُونَهَا فِي غَيْرِهَا فَلَا يَجِدُوهَا أبَداً:
إنّي وَضَعْتُ الْعِلْمَ فِي الْجُوعِ وَ الغُربَةِ وَ النَّاسُ يَطْلُبُونَهُ فِي الشِّبَعِ وَ الوَطَن، فَلَم يَجِدُوهُ أبَداً،
و إنّي وَضَعتُ العِزَّةَ فِي خِدمَتِي وَ النَّاسُ يَطلُبُونَهَا فِي خِدمَةِ السَّلاطِينِ، فَلَم يَجِدُوهَا أبَداً،
و إنّي وَضَعتُ الغِنَي فِي القَنَاعَةِ وَ النَّاسُ يَطلُبُونَهُ بِالأموَالِ فَلَم يَجِدُوهُ أبَداً،
و إنّي وَضَعتُ الرَّاحَةَ فِي الجَنَّةِ وَ النَّاسُ يَطلُبُونَهُ فِي الدُّنيَا فَلَم يَجِدُوهَا أبَداً»

مطابق این حدیث قدسی، خداوند متعال می فرماید: من چهار چیز را در چهار چیز قرار دادم، ولی مردم آنها را در امور دیگر می جویند.

من دانش را در گرسنگی و دیار غربت قرار دادم، ولی مردم در سیری و دیار خود آن را می جویند و به آن نمی رسند.

من عزت را در بندگی وخدمت خودم قراردادم ، ملی مردم آن رادرخدمت سلاطین وپادشاهان می جویند وبه آ« دست پیدا نمی کنند.

من بی نیازی را در قناعت قراردادم ولی مردم آن رادر مال فراوان می جویند و آن را نمی یابند.

و من راحتی را در بهشت قرار دادم، اما مردم در دنیا آن را می جویند و به آن نخواهند رسید.

(تحریر المواعظ العددیة 371)