آیه

حضرت امام خمینی(ره) درمورد نقش تربیتی بانوان می فرمایند:

زنان به تربیت انسان ها که همانا شغل انبیاء است، اشتغال دارند. دامن زن بهترین و بالاترین مکتب و مدرسه است برای تربیت اولاد و زن به بزرگ ترین و مهم ترین شغل عالم که تربیت و بزرگ کردن کودک و تحویل او به جامعه است، اشتغال دارد. قرآن مجید هنگامی که احترام به پدرو مادر را بازگو می کند، برای گرامیداشت مقام زن و اهمیت نقش تربیت او، نام مادر را جداگانه و مستقل مطرح می کند؛ لکن با همه حق شناسی ها و تجلیل های مشترک پدر و مادر هنگامی که می خواهد از زحمات پدر و مادر یاد کند، از زحمت مادر سخن می گوید و نه از زحمت پدر.
نقش تربیتی زن در جامعه بالاتر از نقش مرد است؛ زیرا زنان علاوه بر این که خود یک قشر فعال در همه ابعاد هستند، انسان های فعال اعم از مرد یا زن را در دامان خود تربیت می کنند و پرورش می دهند.
زن در مقام تربیت همانند معلّمی است که دو وظیفه اساسی دارد: یکی اصلاح خود و دیگری اصلاح فرزندان و متعلمان خویش؛ زیرا مادر به دلیل نزدیکی تنگاتنگ با کودک در دوران جنینی و در سال های مهم و اولیه شکل گیری شخصیت، بر جسم و جان و افکار و اندیشه ها و ارزش های کودک به عنوان نخستین الگو تأثیر می گذارد و برای تأثیر گذاری مثبت و مطلوب مادر بر کودک، خود باید آراسته به کمال، تقوا، تهذیب نفس، اخلاق نیکو و عمل ثواب باشد در این شرایط است که به تعبیر امام مبدءِ همه سعادت ها از دامان زن بر می خیزد.

روحش شاد ودرجوار اجداد طاهرینش بادصلوات 

بسم الله الرحمن الرحیم

شعبان ماه ولادت امید دلهای ناامید وکسِ بی کسان مبارک باد.

در عصرِامام عصر علیه السلام اوضاع سیاسی واجتماعی شیعه به نابسامانی عجیبی گرفتاربود: دربغداد خلیفه عباسی حکومت می کرد وخود را امام وبرحق می دانست ؛ درشمال آفریقا فاطمیان که ازنسل اسماعیل فرزند امام صادق علیه السلام بودند وادامه امامت را از طریق ایشان مدعی بودند حکومت می کردند وادعا داشتند که ما امام هستیم؛دریمن زیدیه حکومت می کردندومعتقد بودند هرسیدی ازنسل حضرت فاطمه سلام الله علیها قیام کنداو امام است ومی گفتند چون ماقیام کرده ایم پس ما امام هستیم؛درمنطقه شمال شرق ایران ،سامانیان حکومت می کردندومی گفتند ما امیرهستیم؛در طبرستان وشمال ایران علویان حکومت می کردندکه به آنها داعیان می گفتندبه معنی دعوت کننده به حق وآنها هم به نوعی ادعای امامت داشتند؛ درقسمت جنوب غرب قرامطه حکومت می کردندکه20سال هم حجرالاسود را بردند وآنها هم به امامت اسماعیل فرزند امام صادق علیه السلام معتقد بودندومی گفتند اسماعیل غایب شده ومانایب او هستیم لذا درآن عصر بحرانی:

1- خلفای عباسی ادعای خلافت پیامبر صلی الله علیه وآله  را داشتنددر بغداد

2-خلفای فاطمی ادعای امامتی داشتند در شمال آفریقا

3-خلفای قرامطه ادعای نیابتی داشتند درجنوب غرب

4- خلفای سامانی ادعای امارتی داشتند در ایران

5-خلفای علویان ادعای دعوتی داشتند درطبرستان

6-خلفای زیدیه ادعای قیام وقیامتی داشتند در یمن 

در نتیجه در چنین جامعه ای هیچکس آمادگی پذیرش امامحق و واقعی را نداردخداوند براساس قاعده لطف  بر امت امام حق قرار داده اما جامعه به دلایل مختلف آمادگی مقبولیت امام مشروع را ندارد پس در زمان حاضر هم هر موقع ما آمادگی پیداکردیم امر ظهور حتما وقوع پیدا خواهد کرد واین امر اتفاق نمی افتد مگر اینکه منیت ها و حب وبغض های نفسانی کنار گذاشته شود بخصوص کسانی که صاحب منصب ومقامی هستند باید ادعای امیری را رها کنند تا امیر زمان ظاهرشود انشاءالله … به امید آن روز 

اللهم عرفنی حجتک فانک ان لم تعرفنی حجتک ضللت عن دینی ؛امام باقر(ع)می فرمایند:هیچ بنده ای مومن نیست مگراینکه خدا ورسول او وهمه امامان وامام زمانش (علیهم السلام)را بشناسدو(همه امور را)به او برگرداند وتسلیم (امر)او باشد

آقاجانم ،مولایم، سالی دیگر گذشت وسال دیگری آغاز شد وما همواره درحال پیرشدن ،پس کی ظهورت فرا می رسد…  «یاایهاالعزیزمسنا واهلناالضروجئناببضاعه مزجاه فاوف لنا الکیل وتصدق علینا ان الله یجزی المتصدقین»

منابع :1- قرآن سوره یوسف آیه88-

2-اصول کافی ج1 ص 180 وص337